|
 Omdat de Cane Corso van oorsprong een Italiaans ras is, ben
ik uiteraard door de jaren heen, heel wat keren in Italië geweest om op shows en
bij fokkers thuis de honden te bewonderen. Bij de fokkers thuis valt veel meer
te zien en te leren dan op de shows. Op de shows verschijnen slechts de beste
showexemplaren. En wat is nu een goed
 showexemplaar? Dat hangt dan weer af van
de keurmeester. En tussen de keurmeesters verschillen de smaken aanzienlijk. En
dan heb ik het nog niet over de politieke beslissingen, waarbij sommige
keurmeesters de voorkeur duidelijk niet voor het type hond hebben, maar voor wie
de eigenaar of fokker van de hond is. Laat je neus genoeg op de shows zien in
binnen en buitenland en de keurmeesters leren je kennen, zodat in geval van
twijfel je als nummer 1 uitkomt. En keurmeesters zijn ook maar mensen die
blijkbaar heel veel twijfelen. Ikzelf ging me daar onbewust ook schuldig aan
maken. Toen ik met een mindere kwaliteit hond ging winnen van de voor mij
overduidelijke betere honden, heb ik ook een stapje terug gedaan met het showen.
De betreffende hond showde ik enkel voor de socialisatie, omdat zij in karakter
alles behalve goed was na een slechte ervaring met een kind toen zij pup was.
Maar doordat ik hierdoor juist op alle shows aanwezig was, zag ik zelf hoe ik de
keuzes van de
 keurmeesters hierdoor al beïnvloedde. Voor mij een kwalijke zaak.
Nu is het normaal dat een ras een evolutie volgt. Kijk bijvoorbeeld naar de
Engelse Bulldog, die vroeger heel anders was dan wat we tegenwoordig op de shows
tegenkomen. Toch voldoen de huidige Bulldoggen aan de rasstandaard en het oude
type niet meer. Dit doordat rasstandaarden in de loop der jaren aangepast worden
aan de grillen van het modeplaatje. Dit is in de kynologie heel normaal. En
mensen die hierin meegaan zijn in mijn ogen dan ook
 helemaal niet verkeerd
bezig. Zelf zie ik echter op de shows niet meer het ras waar ik in 1993 voor
gevallen ben en waar ik vervolgens 2 jaar lang naar gezocht heb. De rasstandaard
van de Cane Corso is tot op heden (eind 2009) in type nog niet aangepast. Maar
aangezien de voorkeuren op shows toch vaker richting type Bullmastiff of zelfs
Boxer gaan, verwacht ik dat ook ons ras er vroeg of laat aan gaat geloven en dat
de rondere koppen met de kortere neuzen welke nu de mode zijn, later in een
nieuwe rasstandaard wel gaan passen. Ik hoop echter dat ik hier geen gelijk in
ga krijgen.
  Bij
de fokkers thuis zag ik ook de overige exemplaren, waarbij mijn voorkeur de
laatste paar jaar opvallend vaak naar deze honden ging en niet zozeer naar hun
betere showexemplaren. En gelukkig worden deze honden niet altijd uitgeschakeld
voor de fok, maar gewoon ingezet om toch zo ook het oorspronkelijke type een
beetje te kunnen behouden.
 Mijn drang naar dat oorspronkelijke type bracht mij
uiteindelijk dan ook naar Puglia, Zuid Italië en dan voornamelijk naar
Manfredonia, waar bij Umberto Leone en Tomassino Castignano, evenals een Michele
Bocci in het nabij gelegen San
 Giovanni Rotondo, toch de oorspronkelijke keuken
van de Cane Corso zich nog steeds bevindt. Hier zie ik dan ook gelijk het
oorspronkelijke karakter terug (zie het artikel
karakter uitgebreid). Het was een eer voor
mij om de legendarische, helaas inmiddels overleden, Diablo van Umberto Leone in
het echt meerdere malen te hebben mogen bewonderen. Net als de even zo
legendarische Tuco van Tomassino Castrignano. Grote sterke honden, met een
uitzonderlijke goede lichaamsstructuur en karakter. En zeker niet verkeerd in
type. Ik denk dat Diablo het zelfs op de hedendaagse shows, bij de oude
keurmeesters welke het ras vanaf het begin al keuren, het best nog
  goed zou
hebben gedaan. Ze zijn hard in karakter, maar hierdoor de beste waakhonden en
goed voor hun baas. Deze mensen fokken nog steeds volgens hun eigen idealen,
zoals ze dat al ruim voor de erkenning van het ras deden. Toch past hun ideale
plaatje in die huidige standaard, welke gebaseerd is op zo'n 70 honden, gemeten
door oa. Dhr. Morsiani, welke voor een groot deel van deze 3 fokkers afkomstig
waren. De huidige rasstandaard anno 2009 is dus eigenlijk voornamelijk gebaseerd
op het ideaal plaatje van oa. deze fokkers. Dit is zo ook het ras waar ik in
1993 voor viel. Deze fokkers kunnen uren vertellen over de honden, hun
voorouders en de geschiedenis van het ras en hun honden. Helaas ieder in zijn eigen dialect en dat maakt
het er niet altijd even gemakkelijk op om een goed gesprek te hebben. Maar het
is altijd even gezellig en we komen er uiteindelijk altijd wel weer uit,
uiteraard met wat hulp van de jongere plaatselijke bevolking, welke de oude en
nieuwe dialecten verstaan en correct Italiaans spreken en in geval van nood ook
redelijk Engels. Nu is het niet zo dat alle fokkers in Zuid Italië (Puglia en
omstreken) dat oorspronkelijke type
 fokken. Hier is de financiële crises het
zwaarst van heel Italië en hebben diverse fokkers het oorspronkelijke type uit
het oog verloren en zijn veel meer naar het populaire showtype overgestapt.
Vooral nu "Zuid Italië" erg in trek is voor mensen die graag ook iets
"bijzonders" willen,
hebben deze fokkers hun kans geroken om in de crises er toch beter van te kunnen
worden. Helaas ten koste van.......
 Het oorspronkelijke type wordt ook wel rustic/rustiek
genoemd. Echter wordt dit woord helaas ook vaker gebruikt als excuus voor honden
met lange smalle neuzen. Deze worden dan door de baasjes rustiek genoemd, om zo
een excuus te hebben voor het fokken met deze in type mindere kwaliteit honden.
Het echte rustieke van
 de Cane Corso is niet goed uit te leggen. De Cane Corso
IS een rustiek ras. In type hoort een Cane Corso in ieder geval een brede, diepe
en krachtige voorsnuit te hebben, welke zeker niet te kort is. Maar absoluut
geen rond hoofd, zoals we bij de Bullmastiff zien. Maar rustiek betekent veel
meer dan alleen het type. Het is echt niet even zomaar uit te leggen. Het is een
ervaring die je moet meemaken. Het gehele plaatje moet kloppen. Het type, het
 karakter, de lichaamsbouw en zelfs de omgeving waar de Cane Corso gehouden
wordt. Niet dat een hond die een leven lang aan een ketting ligt, zoals toch ook
vaak in Zuid Italië het geval is, nu zo heerlijk rustiek is. Maar ik zou zeggen,
ga en maak het mee. Pas dan is het mogelijk te begrijpen als uw voorkeur net als
de mijne naar het oorspronkelijke ras gaat en niet naar het
 huidige mode
plaatje. Ik ben blij dat ik diverse pups van deze fokkers in en rond Nederland
heb mogen plaatsen, waardoor we hebben kunnen zien, dat de honden met deze harde
karakters, bij een huiselijke opvoeding zoals deze in Nederland normaal is,
prima kunnen functioneren. Ze zijn lief voor baas en familie. Maar toch ook nog goede waakhonden die minder vriendelijk zijn tegen ongenode gasten
als het echt nodig is. Het is
dus absoluut niet zo dat we tegenwoordig maar softere karakters moeten gaan
fokken, omdat de oorspronkelijke karakters niet in onze maatschappij zouden
passen. Mensen welke deze mening hebben zouden er beter aan doen om gewoon een ander ras te
 kiezen. Ook in Italië zien we tegenwoordig op shows veel softere
karakters die vaak doorslaan naar het bange. Bange honden zijn juist het
gevaarlijkste in onze maatschappij, omdat bange honden juist uit angst eerder
bijten. Dit is absoluut ongewenst en heeft niets meer met Cane CORSO te maken.
Corso vrij vertaald betekent gewoon "sterk/krachtig". Cane betekent hond. Een
Cane Corso is dus vrij vertaald gewoon een sterke/krachtige hond. Niets meer en
vooral niets minder.
Italië heeft naast goede honden, nog veel meer te bieden. Het
is een waanzinnig mooi land om te bezoeken, met overheerlijk eten. En alles is
heel betaalbaar. Misschien zou u uw volgende zomervakantie kunnen combineren met
deze mooie omgeving, het strand, het eten en uiteraard ook enkele gastvrije
fokkers bezoeken om zo iets van de sfeer van de Cane Corso te mogen proeven. Het
is een ervaring welke niet uit te leggen is.
Uitzicht hotel Manfredonia
Nancy Koper
canecorsonancy@outlook.it
|
