Fokkers, dierenartsen en medische problemen

Ondanks dat de Cane Corso over het algemeen een gezond ras is, wil ik toch even wat aandacht besteden aan de verschillende manieren van fokken en de dierenartsen in het algemeen.

De laatste tijd krijg ik veel horror verhalen te horen van mensen die een Cane Corso hebben en bij hun eigen dierenarts of fokker vaak verkeerde adviezen meekrijgen. Een dierenarts is eigenlijk hetzelfde als bij ons de huisarts. Voelen wij ons niet lekker, dan gaan we naar de huisarts. Maar moet er een ingreep gebeuren, dan gaan wij zelf ook naar een specialist. Zo hoort het ook met onze huisdieren te gebeuren. Op zijn minst een second opinion is toch wel vaak een vereiste. De fokker dient op zijn minst op de hoogte te zijn van medische problemen die zich binnen het ras kunnen voordoen en bij welke specialist een eigenaar dan ook terecht kan voor een bepaald medisch probleem.

Net als dat er fokkers zijn die helaas meer oog hebben voor de financiële verdiensten die ze hebben door zoveel mogelijk te fokken met vaak daarvoor niet geschikte honden, zijn er blijkbaar ook veel dierenartsen die de financiële verdiensten vaak een te hoge prioriteit geven. In combinatie hebben deze twee groepen een goudmijntje. De hond en de eigenaar zijn hier helaas de dupe van.

De fokker

De professionele fokker komt al vaak als goed en betrouwbaar over, omdat hij veel fokt en vooral veel honden heeft. Meestal in kennels die er op hun beurt ook weer vaak professioneel uitzien. Maar zoals het woord "professioneel" al zegt, is dit dus de voornaamste bron van inkomsten voor de fokker. Nu is lang niet iedere Cane Corso geschikt voor de fok. Is de hond boven gemiddeld qua rastypischheid? Een Cane Corso moet natuurlijk wel nog een op Cane Corso lijken. Heeft de hond een goed karakter en voldoen zijn voorouders hier ook aan? De voorouders spelen hier een belangrijke rol in, net als de nestbroers en zusters. Van de voorouders zijn de HD uitslagen zichtbaar op de stamboom (mits officieel geröntgend). Helaas is dit van de nestbroers en zusters niet zo duidelijk zichtbaar. Deze kunt u echter in onze stamboomdatabase wel terugvinden. Karakters en uiterlijk zijn niet via de stamboom te controleren. Alleen een eventuele kampioenstitel geeft aan dat de desbetreffende hond waarschijnlijk wel een goede benadering van de rasstandaard is. Maar helaas hebben wij voornamelijk allround keurmeesters, die vaak ook weer elkaars keuringen in de gaten houden. Hierdoor kan het voorkomen dat een mindere hond een show wint. Als andere keurmeesters dit beeld voor ogen houden, kan het dus ook zo zijn, dat een mindere hond toch een titel kan krijgen. Titels zeggen dus ook niet altijd wat. De fokker dient hier dus heel erg goed zijn huiswerk te doen, voordat hij een hond inzet voor de fokkerij. Een nest hoort niet gefokt te worden doordat een fokker zijn quotum moet halen om uit de kosten te komen. Een nestje hoort na ruim voldoende huiswerk met liefde te worden gefokt. En bij ieder nestje begint dat huiswerk weer opnieuw.

Dan de huisvesting van de Cane Corso bij de fokkers. Iedere hond, of dit nu een huishond is, of een hond voor de fokkerij, heeft zijn dagelijkse portie aandacht nodig. Hoe meer honden de fokker heeft, hoe minder de aandacht deze dagelijks kunnen krijgen. Bij ons horen de honden tot ons gezin. Ze kunnen gaan en staan waar ze willen en krijgen zeker voldoende aandacht. Maar wij hebben er dan ook maar 5 en kunnen dus ook nooit een groot fokker worden. We hebben gewoon te weinig honden om met regelmaat nestjes te hebben. Maar wij vinden dat onze honden allen de aandacht dienen te krijgen die ze nodig hebben. Daarbij houden wij ook de honden aan, die niet (meer) voor de fok inzetbaar zijn. Het liefst heeft natuurlijk iedere fokker 1 groot roedel, waarbij alle honden het prima met elkaar kunnen vinden. Dit is helaas niet altijd mogelijk. Hier moet natuurlijk een goede oplossing voor gevonden worden. De ene fokker heeft kennels en de ander richt zijn woonkamer zo in, dat de honden in groepen los kunnen lopen. Zolang iedere hond zijn portie aandacht per dag maar krijgt. Een pup speelt met regelmaat en slaapt korte poosjes tussendoor. De pup dient dus met regelmaat de ruimte te krijgen om te kunnen spelen. Een volwassen hond slaapt langere stukken aaneen Of hij dit nu op de bank in de woonkamer doet, of in een kennel of in een bench (woonkamerkennel), maakt voor de hond weinig uit. Een hond is een gewoonte dier, die een eigen ritme ontwikkelt. Het is dus zaak voor de fokker om een vast ritme in de dagindeling te respecteren. Zo kunnen de honden die samen kunnen spelen ook samen slapen. Als deze dan slapen, kan de volgende groep gebruik maken van het terrein van de fokker.

De meeste fokkers zoeken voor een hond die niet (meer) inzetbaar is voor de fokkerij, een goed tehuis waar deze hond nog lekker van de rest van zijn leven kan genieten. Hij maakt hiervoor weer plaats voor een nieuwe hond bij de fokker, terwijl ze toch nog alle benodigde aandacht krijgen. Gezien de grote vraag naar pups, is dit de enige manier om de "markt" te voorzien van pups, gefokt door de betere fokker, die ook vooral oog heeft voor de gezondheid en welzijn van zijn eigen honden. Gelukkig zijn er veel mensen toch op zoek naar een volwassen hond, waardoor deze honden inderdaad nog een goede baas vinden. Maar hier komen ook de problemen aan het licht. Vele honden blijken een kennelsyndroom te hebben. Ze hebben dus hun leven grotendeels in een kennel doorgebracht, en hebben daarbij de nodige aandacht niet gehad. De honden zijn geen normaal leven gewend en zijn vaak bang voor alles wat om hen heen gebeurt. Ondanks dat iedere fokker beweert zijn honden met regelmaat af te wisselen, zodat alle honden de benodigde aandacht krijgen, blijkt het tegendeel toch helaas vaak waar te zijn. Buiten deze problemen voor de volwassen hond, die natuurlijk al erg genoeg zijn, is het ergste eigenlijk nog, dat deze honden wel ingezet zijn voor de fokkerij. Indien een teef met een kennelsyndroom pups krijgt, zal zij dit gedrag, met de daarbijbehorende angsten, ook aan de pups tonen. Voor pups heeft de moederhond een voorbeeld functie. De pups zien dit gedrag bij de moeder en zullen dit als normaal beschouwen. Helaas hebben wij zelf ervaring met een pup uit zo’n teef. Ondanks al onze pogingen deze hond volledig te socialiseren, hebben wij moeten constateren dat deze hond angst voor vreemde mensen en geluiden bleef vertonen. Toen hij op 5 jarige leeftijd zijn angst niet meer toonde door vluchtneigingen, maar door bijtgedrag, hebben wij helaas afscheid van deze verder zo gezonde hond moeten nemen. Dit was de moeilijkste beslissing die wij in ons leven hebben moeten maken. Zorg ervoor dat u deze ellende bespaard blijft. Als u bij een fokker op bezoek bent, zorg ervoor dat u alle honden kunt zien en begroeten. Nu is iedere teef anders en het kan voorkomen dat een teef die pas pups heeft, niet direct vreemden bij haar pups accepteert. Dit is vaak niet van tevoren zichtbaar en een fokker komt er dan meestal ook pas achter als de pups er eenmaal zijn. De fokker zal dan de teef even apart zetten, zodat u toch de pups kunt zien. En nog veel belangrijker, de pups kunnen zo wel aan vreemden mensen wennen, zonder dat ze het slechte voorbeeld van de moeder zien. Maar hoe ziet u nu of deze teef een kennelsyndroom heeft, of gewoon te beschermend is voor haar pups? Als deze teef een kennelsyndroom heeft, zal ze ook zonder dat de pups in de nabije aanwezigheid zijn (in een andere kamer is genoeg) nog angstig of ander ongewenst gedrag vertonen. Is deze teef te beschermend voor haar pups, zal zij indien de pups niet in de nabije aanwezigheid zijn, u gewoon vriendelijk begroeten.

Dit brengt ons meteen weer naar het volgende probleem. Een jonge teef is vaak wat onzeker. Nu is het een bekend feit dat een teef meer zelfvertrouwen krijgt nadat ze een nest heeft gehad. Maar het fokken met een teef die onzeker is, doordat ze nog jong is, om haar meer zelfvertrouwen te laten krijgen, is eigenlijk de omgekeerde wereld. De teef moet eerst voldoende zelfvertrouwen hebben voordat er een nestje mee gefokt wordt. Op deze manier worden problemen als hierboven beschreven vaak voorkomen.

 

Helaas is de vraag voor goede Cane Corsos groter dan het aanbod. Internet is een prachtig medium, waardoor aspirant kopers zich goed kunnen informeren over het ras. Moesten wij het vroeger doen met de Italiaanse boeken die met veel moeite wel te vinden waren, heeft de huidige aspirant koper voldoende informatie in welke taal dan ook, door het internet. Hier kan iedereen zijn kennis op publiceren en het zo delen met de rest van de wereld. Helaas wordt er ook veelvoudig misbruik van internet gemaakt, door niet correcte informatie te publiceren. Vaak worden sites gewoon letterlijk gekopieerd door een nieuwe "fokker" die daardoor weer met de veren pronkt van een fokker die misschien al jaren zijn best doet een goede Cane Corso lijn op te zetten. Het klinkt misschien hard, maar ook de leugens worden op deze manier over heel internet verspreid. Internet bestaat voor een groot gedeelte uit aantrekkelijke informatie, om vooral de puppy koper toch maar te lokken om bij de desbetreffende fokker een pup te kopen. Ook de kreet dat er verschillende typen Cane Corsos zijn is heel populair. Dit is echter een fabeltje. Er zijn in de verschillende streken in Italië geen verschillen tussen typen Cane Corsos. "Fokkers" die dit beweren moeten toch echt eens zelf de verschillende streken in Italië bezoeken. Dan zullen ze tot de conclusie komen dat er geen typeverschil is per streek. Dat niet iedere Cane Corso op de ander lijkt, is ook in Italië helaas nog het geval. Dit heeft echter niets met typeverschil te maken, maar met de kunst een Cane Corso te fokken volgens de rasstandaard. Dit is zelfs in Italië voor iedere fokker nog een hele uitdaging. En zelfs fokkers die al generaties lang in de familie Cane Corsos fokken voor het werk met vee, slagen erin de rasstandaard zeer goed te benaderen, waardoor deze honden het op shows ook heel goed zouden doen. Een voorbeeld hiervan is Rocky, gefokt door Dhr. Leone, wiens opa al Cane Corsos fokte voor het werk. Rocky is een uitstekende weergave van de rasstandaard die tot op heden het doel dient te zijn van iedere fokker, als het op uiterlijk aankomt. Over gezondheid en karakter dient helemaal geen discussie mogelijk te zijn. Iedere fokker dient ervoor te zorgen dat de pups zo gezond mogelijk zijn en een zo goed mogelijk karakter hebben, dat wel bij het ras past, waardoor niet alle werkcapaciteiten van het ras verloren gaan.

Door de grote vraag naar pups, lijkt het fokken van een nestje heel aantrekkelijk. Wij hebben inderdaad heel veel vraag voor pups op het moment. Aangezien wij maar heel kleinschalig fokken, is ons eerste doel eigenlijk de mensen zo veel mogelijk voor te lichten, zodat deze mensen ook allemaal goed terecht zullen komen. Maar de laatste tijd is de vraagstelling toch iets gewijzigd. Waren vroeger de mensen geïnteresseerd in het ras en hard op zoek naar een pup om zo snel mogelijk ook in het bezit te komen van dit prachtige ras, is de vraag nu vooral naar "eindelijk een echte Cane Corso". Op mijn vraag wat volgens hen dus een "echte Cane Corso" is, is het antwoord voornamelijk "eentje die er ook op lijkt" of "eentje die ook kan lopen". Ik zal u de horrorverhalen over de eerste aanwinst sparen. Maar de haren gaan me recht overeind staan als ik ze hoor. En ik hoor ze helaas steeds vaker. Mensen zijn nu wel gelukkig bereid te wachten op hun pup. Zo ziet u maar weer, haastige spoed is zelden goed.

Dierenartsen

Ook van de verhalen van dierenartsen zijn vaak dieptreurig. Zoals ik al eerder vermelde, lijkt het wel alsof steeds meer dierenartsen meer interesse hebben in hun eigen beurs, dan in de gezondheid van de hond. Het is inmiddels algemeen bekend dat de HD uitslagen niet al te rooskleurig zijn binnen ons ras. Dierenartsen spelen hier graag op in. Dat mensen jaarlijks een herinnering thuis krijgen voor de jaarlijkse enting, is heel normaal. Maar nu blijkt dat er al dierenartsen zijn, die een Cane Corso eigenaar oproepen, omdat ze het tijd vinden om een HD foto te maken. Liefs nog voordat de hond een jaar oud is. HD foto’s maken is het werk van een specialist. Ja, bijna iedere dierenarts kan deze wel maken, maar de hond moet wel kaarsrecht liggen om er ook een goede beoordeling van te geven. Deze beoordeling hoort niet door de dierenarts, maar door de Raad van Beheer afdeling GGW gegeven te worden en zo’n officiële beoordeling kan pas gegeven worden nadat de hond 1 jaar oud is.

Een goed voorbeeld van een dierenarts die blijkbaar weinig interesse had in de gezondheid van de hond, maar meer in zijn eigen beurs is:

"Eigenaar gaat naar de dierenarts voor een HD foto. Foto wordt gemaakt en dierenarts wilt meteen gaan opereren. De hond heeft zware HD en de pezen zijn ook niet goed, was zijn oordeel. De pezen moeten direct doorgesneden worden. Gelukkig heeft eigenaar direct met de fokker contact op genomen, welke met eigenaar samen naar zijn HD specialist is gegaan. Het zag er allemaal keurig uit, was zijn oordeel. De hond was nog geen jaar oud en een officiële beoordeling kon dus niet gegeven worden. Een aantal maanden later laat de eigenaar zijn hond officieel röntgenen op HD. De uitslag was: HD- (HD A). Dus HD vrij! En volgens zijn eigen dierenarts had deze hond maanden eerder direct geopereerd moeten worden, om hem nog een kleine kans op een normaal leven te geven. Een operatie zou bij deze hond onherstelbare schade hebben aangebracht."

Indien u vermoedt dat uw hond iets heeft, ga gerust naar uw eigen dierenarts. Maar neem voordat welke ingreep dan ook gedaan wordt altijd eerst contact op met uw fokker, die u door kan verwijzen naar een specialist voor een second opinion. Indien een ingreep inderdaad noodzakelijk is, kunt u dit ook het beste door een specialist laten doen en niet door de gewone dierenarts. Dit voorkomt in veel gevallen een hoop onnodig leed. Zo’n onnodige ingreep heeft niet alleen onherstelbare gevolgen voor de hond, maar er komt daarna meestal nog veel meer bij kijken. De eigenaar is er na zo’n ingreep van overtuigd dat de hond een erfelijke fout vertoonde en wilt hiervoor op zijn minst zijn geld terug. Vaak wilt hij zelfs de kosten van de ingreep ook op de fokker verhalen. Verder begint zo’n eigenaar vaak bewust of onbewust een negatieve reclame campagne tegen zijn fokker. Hier heeft niemand baat bij. De fokker heeft een voortreffelijke hond gefokt, welke door een dierenarts die er wel geld in zag, verkeerd behandeld wordt. En hond, eigenaar en fokker zijn de dupe, terwijl de dierenarts bij de volgende Cane Corso waarschijnlijk hetzelfde zal handelen.

Een Cane Corso is een grote hond, welke in zijn puppy tijd snel groeit. Dit gaat af en toe samen met groeipijnen. Hier kan een hond behoorlijk last van hebben en zelf enige tijd van kreupel lopen. Aangezien HD toch wel het bekendste probleem is binnen het ras, wordt hier dan ook vaak al snel aan gedacht. Vaak is dit echter onterecht. Ga met dit soort problemen altijd naar een specialist. Hoe goed een dierenarts het vaak ook echt bedoelt, een goede foto maken is echt een kunst. Als de hond niet recht ligt, kan de foto dusdanig afwijken van de werkelijkheid, dat eigenaar en dierenarts zich onnodig zorgen gaan maken. Gaat dit daarna ook nog gepaard door een onnodige operatie, dan is de schade onherstelbaar en het leed niet te overzien.

Zoals ik al aangaf is het heel gebruikelijk dat de dierenarts jaarlijks een herinnering stuurt voor de jaarlijkse enting. Helaas zijn er ook dierenartsen die blijkbaar graag wat extra enten. Over het algemeen is de jaarlijkse cocktail voldoende. Hondsdolheid is over het algemeen niet nodig in Nederland, tenzij er veel wild in de buurt zit waar de hond mee in aanraking kan komen. Maar een enting voor kennelhoest is zeker geen vereiste. Toch heb ik al gehoord dat dierenartsen mensen wijs maken dat deze enting verplicht is voor honden die meedoen aan een show. Nu wilt het geval dat dit laatst ook verteld is tegen iemand die aan de World Dog Show wilde meedoen. Zij heeft haar hond toen dus laten enten. Helaas vertoonde haar hond hierna een allergische reactie op deze onnodige enting. Gigantische bulten waren het gevolg. U kunt zich voorstellen dat deze hond niet in al te beste conditie op de World Dog Show aanwezig was.

Steeds vaker horen we dat honden allergisch zijn voor bepaalde zaken. Dat dit kan voorkomen is helaas een feit. Maar vaak hebben we toch ook te maken met hersenspinsels van dierenartsen. Een allergie is nl. weer de ideale manier om de hond aan een speciaal voer te zetten, dat alleen bij de dierenarts verkrijgbaar is. Ook het penicillinespuitje is vaak nodig bij een "allergie". Door te veel penicilline wordt het afweersysteem van de hond ook aangetast. Het gevolg is nog meer kwaaltjes, die weer met allerlei spuitjes en andere oplapmiddeltjes weer te bestrijden zijn. Ook hier wordt dan uiteindelijk de fokker op aangekeken. De hond heeft immers altijd wel wat, dus de fokker heeft met niet gezonde honden gefokt. En weer is het resultaat vaak, dat de fokker bewust of onbewust het slachtoffer is van een negatieve reclame campagne.

In het kort is het dus voor iedere aspirant puppy koper en iedere eigenaar te aller tijden noodzakelijk goed op de hoogte te zijn van alle "praktijken". Men moet dus goed uitkijken bij de aanschaf en daarna met de keuze van dierenarts. Een goed contact met de fokker is zeker ook na aanschaf zeer belangrijk.

Ik heb een hele tijd goed nagedacht over hoe ik dit stuk nu het beste kon afsluiten. 2 spreekwoorden blijven in mijn hoofd rondtollen: "Haastige spoed is zelden goed" en "Een gewaarschuwd mens telt voor twee". Indien u twijfels heeft over de kundigheid van uw dierenarts m.b.t. speciale aandoeningen en uw fokker weet geen deskundige op dit gebied, neem gerust contact met ons op. Wij helpen u graag aan een goed adres.