Artikel Prof. Hazewinkel erfelijkheid HD & ED

Een gezonde Cane Corso is een zeer actieve hond. Als deze te weinig beweging krijgt, zal hij het u wel laten merken. Bij ons laten ze het blijken doormiddel van hun zogenaamde ren-kicks. Hierbij rennen zij op volle snelheid door de kamer of tuin. Geen hindernis is ze te hoog. Als ik ze dit zie doen, weet ik dat het tijd is om er weer eens extra flink op uit te gaan.

Maar hoe doet u dit nu met een puppy?
Een pup mag niet te ver lopen. Als zijn spieren moe worden, gaat hij de "schokken" met zijn gewrichten opvangen. En dit moeten we ten alle tijden zien te voorkomen. De gewrichten zijn vooral in de groei bijzonder gevoelig voor overbelasting. Een hond met een geringe aanleg voor HD, kan door veelvuldige overbelasting in zijn puppytijd, op ten duur zelfs ernstige HD ontwikkelen. Ditzelfde geldt ook voor ED.

Zodra een pup geleerd heeft aan de riem te lopen, vindt deze dit meestal leuk. Hij zal dan ook niet snel aan zijn baas laten merken dat hij moe wordt. Een pup loopt graag stoer met de baas mee. Hij doet ook zoveel indrukken op in de omgeving, dat de vermoeidheid in eerste instantie door de pup niet kenbaar wordt gemaakt, met het risico tot overbelasting van de gewrichten. En als hij dan eindelijk zijn vermoeidheid toont, moet u nog helemaal terug lopen. Dat is dus echt overbelasting. Zelf laten wij pups alleen aan de lijn uit, om hun behoefte buitens huis of tuin te doen. Dit doen wij tot de leeftijd van 1 à 1½ jaar. Daarna gaan ze mee met de lange wandelingen. Verder laten wij pups zoveel mogelijk in eigen tuin spelen. Hier doet hij niet veel nieuwe indrukken op en zal ook naar binnen komen, waneer vermoeidheid zich aankondigt. Hij mag namelijk toch naar buiten als hij dat weer wilt. Maar voor de socialisatie moet een pup toch verder van huis komen dan het rondje om zijn behoefte te doen. Wij nemen de pup dan met de auto mee naar een plaats waar hij met andere honden kan spelen. Zodra de pup tekenen vertoond van vermoeidheid, hoeft deze dus niet helemaal naar huis te lopen, maar kan hij lekker achterin de auto bijkomen. Hebben wij te vroeg ingegrepen, dan zet de pup in de tuin zijn spel gewoon weer voort.

Maar wij hebben meerdere honden, waardoor de pup altijd een speelkameraadje kan vinden. Hoe moet dat nu als u alleen de pup heeft? Dan zult u vaker naar een plaats moeten rijden, waar hij een speelkameraadje kan vinden. U moet wel altijd goed opletten of de pup vermoeidheid toont. Gaat de pup wat vaker zitten, dan geeft dit meestal al vermoeidheid aan. Maar een pup kan ook zo in zijn spel met een andere hond opgaan, dat hij helemaal geen tekenen van vermoeidheid geeft. Het is dan van belang, dat u uw eigen hond zeer goed "kent". Hoe lang duurt het normaal, voordat hij moe wordt? etc. Veel mensen gaan ook balletje of stokken gooien met de pup. Zo kan hij inderdaad ook zijn energie kwijt. Maar dit is niet de juiste methode om een pup zijn energie te laten verspelen. Ten eerste zal de hond u graag het balletje terugbrengen. Een Cane Corso heeft een "will to please". Dit houdt in, dat hij graag voor zijn baas werkt. Hij zal dus tot in den treuren het balletje terugbrengen, terwijl vermoeidheid al lang heeft plaatsgevonden. Daarbij is de snelle draai die de pup maakt om het balletje te vangen en zo snel mogelijk weer terug te brengen naar de baas, helemaal niet goed voor de gewrichten. Een betere beweging is alsmaar rechtdoor lopen en liefst ook nog in draf. Korte draaien dienen te worden vermeden als methode om de hond moe te maken. Met het fietsen met de hond, dient u te wachten tot de hond zo'n 1 à 1½ jaar is.

De beste beweging is zwemmen. Hierbij worden de gewrichten helemaal niet belast. Daarbij kunt u hier wel het balletje of stok gooien gebruiken. De korte draai, maakt de hond namelijk in het water, waarbij de gewrichten dus niet belast worden. U moet er wel rekening mee houden, dan ook hier de Cane Corso tot in den treuren het balletje voor u gaat halen. Maak het dus niet te bond. Gelukkig houden veel Cane Corsos van water. Maar helaas is het in Nederland niet altijd het beste weer om de hond te laten zwemmen. Uit ervaring weten we dat Cane Corsos zelfs in de winter graag het water in gaan. Dit dient vermeden te worden. Een longontsteking kan namelijk het gevolg zijn. Vooral als de hond na zijn duik, in de ijskoude buitenlucht naar huis moet lopen.

Bij een Cane Corso moet u niet denken een hond aan te schaffen, die lekker alleen maar bij u op de bank ligt, als u 's avonds thuis komt van het werk. Dit doen ze wel, maar ze hebben zeker ook hun beweging nodig. Naast de tijd voor de dagelijkse wandelingen om de behoefte te doen, dient u dus ook nog over extra tijd te beschikken om de hond zijn nodige beweging te geven. Losse zandgrond doet wonderen. Helaas is dit ook voor u zeer vermoeiend, maar de hond vindt het prachtig om hierin te graven en te rennen. Daarbij geeft de zandgrond een extra vering, die de schokken absorbeert. Met de hond aan de fiets, gebeurd meestal op asfalt. Dit geeft geen vering, waardoor de schokken door de gewrichten worden opgevangen. Een zachte ondergrond geniet de voorkeur.

Als u met de hond gaat fietsen, moet u erop letten dat deze altijd in draf blijft lopen. Een galop veroorzaakt weer hardere schokken, die de gewrichten moeten opvangen. Verder mag het absoluut niet te warm buiten zijn. Een hond kan niet zoals ons zweten. Een hond verliest warmte door te hijgen en door te zweten vanuit zijn voetzolen. Hierdoor kan hij een stuk minder warmte "uitzweten" dan de mens. Oververhitting kan zeer ernstige gevolgen hebben. Ook is het zwarte asfalt vaak bloedheet als de zon erop staat. Wij voelen dit niet door onze schoenen. Voel het maar eens met uw handen. De hond zweet dus vanuit zijn voetzolen. Menig hond heeft aan de fiets al blaren onder zijn voeten opgelopen. In de winter dient u uit te kijken met pekel. Ook al vriest het misschien niet meer, oude pekel kan nog op straat liggen. Hiervan drogen de voetzolen van de honden uit, waardoor kloofjes ontstaan. Als dan in de kloofjes ook nog pekel komt, is dit zeer pijnlijk voor de hond.

Als u uw hond met een balletje of stok laat spelen, om bijvoorbeeld het apporteren aan te leren, let er dan wel op dat het balletje niet te klein is. Er zijn al meerdere honden gestikt in een balletje bij het opvangen hiervan of na struikelen met de te kleine bal in de bek. Ook een stok kan gevaar met zich meebrengen. Veel honden nemen alleen een uiteinde in de bek. Als de hond onverwachts struikelt, kan de stok de keel in schieten. Een apporteerblok is hier veel beter.