Het herstel van de Cane Corso verloopt maar matig

Door: Giulio Mazzilli

De perspectieven van een ras, gecreëerd voor werkzaamheden, welke vandaag de dag niet meer aan de orde zijn.

Het 14^e Italiaanse ras beleeft een fenomenaal hoogtepunt, omdat het de capaciteit heeft om al enkele jaren het 2^de ras te zijn, op gebied van de meeste ingeschreven pups in de Italiaanse stamboomboekhouding.

Dit veroorzaakt vreugde, maar ook zorgen om het ras; Een groot aantal pups, zeg maar teveel, wordt achter elkaar doorgefokt in binnen- en buitenland. Maar wat nog erger is, dit vaak gericht op de commercie en met honden die niets meer met de Cane Corso Italiano te maken hebben. Helaas is het ras door deze exemplaren reeds op zijn return of erger; Dat ze op tentoonstellingen geshowd worden, terwijl ze alleen maar Cane Corso zijn, omdat hun stamboom dat zegt. En dit in de meest letterlijke manier bedoelt.

De liefhebbers van dit ras willen niet dat dit prachtige ras wordt teruggebracht naar een statisch mooi plaatje, morfologisch correct ras, zonder functionele waarde. Al voor zijn officiële erkenning bestond de Cane Corso uit een populatie met het voorrecht, een tot in de kleinste details perfect beschreven standaard van Morsiani te bezitten, die hem beschrijft als “intelligent, moedig, betrouwbaar en gemakkelijk te trainen”. De gehele geschiedenis van het ras, van de meest bekende tot het minst bekende gedeelten, staat in het verlengde van de Cane Corso die voor de mens werkte. Om te helpen bij de jacht op groot wild. Zijn aanwezigheid is altijd onmisbaar geweest, zelfs zonder te spreken over de oorlogen van de oude Romeinen; Deze jacht- en oorlogstaferelen zijn gebruikt voor de vele iconen en afbeeldingen verspreid over heel Italië, van het Palazzo Te in Montova tot het koninklijk paleis in Caserta. De oude Romeinen hebben het ras ook gebruikt voor lucratieve doeleinden, omdat het in die tijd gebruikt werd om in de arena te vechten tegen katachtige gladiatoren, tegen beren en voor het vermaak van mensen.

De activiteiten om de mens te helpen bestonden ook uit de hulp bij het fokken van in het wild levend rundvee en wilde zwijnen en niet alleen met de taak te verdedigen, maar ook voor het afschrikken van weerspannige runderen of het vinden van een zeug welke zich verstopt had. Hij heeft de voermannen en slagers vergezeld bij hun reizen, om deze te beschermen tegen de roofdieren die deze mensen aantrokken door de geur van het vlees dat ze vervoerden.

In het uiterste zuiden werd hij gebruikt als verdediger en waakhond van de boerderijen als deze ’s nachts verlaten waren door de werkers en gebruikt werden als opslag voor werktuigen en dieren; En dat in dezelfde tijd als dat barbaren ze gebruikten in veldslagen.

De Cane Corso, zoals voldoende bewezen is, heeft altijd samengewerkt met de mens, tot in de oudheid, met taken passend bij zijn karakter en kracht. Hij was de krijger, de jager op gevaarlijk wild, de beschermer van de mens en diens bezittingen en is zelfs uitgebuit voor het plezier van de wrede mens. In de huidige moderne tijden, zijn zijn activiteiten veel minder geworden door de veranderde gebruiken, de verdwijning van de fokkerij met in het wild levende dieren, door verandering van agrarische activiteiten, door het ontbreken van roofdieren en de radicale veranderingen van de gewoonten van de mens.

Als we de oude tradities zouden voortzetten, zou vandaag de dag de Cane Corso een werkloze hond zijn. Dat zou ervoor zorgen dat het er minder en minder werden, zoals hij daadwerkelijk al bijna uitgestorven was in de naoorlogse periode. Het verdienstelijke werk van de mensen die zich in hebben gezet in het echte herstel van het ras, hebben bij hun overwegingen een vooruitziende blik gehad wat betreft de gebruiken van deze grote molosser in de huidige tijd en dat gebruik was zeker niet bedoeld als schoothondje.

Sinds de officiële erkenning van het ras, wordt het SACC geacht de taak te hebben het ras te beschermen en daarmee ook het karakter te bewaken. Zo is er een karaktertest noodzakelijk om toegang te krijgen tot de gebruikshondenklas, zoals de CAL1 test. Het gevolg van deze keuze is de waardering voor de geschiedenis. De wil van het controleren en behouden van het karakter moet blijven bestaan en dient gewaardeerd te worden. Vandaag de dag is het van uiterst belang om selectief om te gaan met de smalle basis, maar het is zeker uitvoerbaar.

Het SACC en de liefhebbers hebben altijd het bewijs gezien van het belang van het behoud van een goede morfologie en een effectieve functionaliteit. Wetende dat de oude gebruiken van de Cane Corso niet meer terug zullen komen, is het van uiterst belang een weg uit te stippelen voor de ontwikkeling en benadrukking van de bijzondere kenmerken van het ras, welke anders verwaarloosd worden en uiteindelijk zullen verdwijnen.

Het werk van een herstelde gespecialiseerde commissie moet bestaan uit een bevestiging van de huidige staat van het ras en de presentatie van een plan voor een selectieve verbetering. CAL1 heeft een beperking, omdat dit alleen de emotionele staat van de hond laat zien en totaal geen indicatie van zijn kracht geeft; Een selectie hierop gebaseerd zou eigenschappen als kracht opofferen en geen rekening houden met het gedrag van de hond in zijn eigen directe omgeving. Er wordt nu vanuit gegaan dat de grotere fokkers, die nu meer ervaring hebben met het ras, het allen eens zijn dat dit ras de capaciteit dient te hebben om te verdedigen en het noodzakelijk is om het karakter te testen voornamelijk voor controle van het karakter, maar ook van de kracht.

Wat niet langer uitgesteld mag worden, is het aanwijzen van een test, welke om duidelijke redenen met spoed moet worden goedgekeurd en bekrachtigd door de ENCI, om de kracht, de moed en de betrouwbaarheid van het ras te waarborgen. Het zal een goede stap voor het ras zijn, om op een zo snel mogelijke termijn, een test aan te wijzen, zoals deze al langer bestaan voor andere rassen binnen FCI groep 2, om zo een populatie te selecteren voor de genetische verbetering van het ras. Het SACC wil en heeft altijd vastgehouden aan het behoudt van, een Cane Corso die morfologisch gelijk is aan de rasstandaard, maar boven alles met karakter waardoor het mogelijk blijft om naast de mens te werken.

Met de opkomst van het derde millennium en de veroudering van de traditionele “werkzaamheden” welke bij de Cane Corso horen, kunnen we concluderen dat het ras, met al zijn mogelijkheden en potenties nog steeds niet voldoende gebruikt wordt, terwijl de gebruiksmogelijkheid en bescherming in deze moderne tijden tot uitmuntende hoogten kan worden uitgedrukt met werktesten. En op deze manier willen we en moeten we werken met de onmisbare hulp en aanmoediging van de ENCI.

Tekst: Giulio Mazzilli

Vertaling: Nancy Koper
Editor: José de Vries (Chiaro E Tondo Cane Corso kennel)

Al onze vertalingen en artikelen zijn beschermt door copyright en mogen niet zonder toestemming worden overgenomen.

Nancy Koper
canecorsonancy@hotmail.com